Ozcan Yılmaz
Rozê, Zeûsî (1) cor de berc ra însanû ra vat “dîna bijere, aye bijere: a endî yê sima ya, sima rê ken haletî (2); ama mabenê xo de bi/eve birayîyê bare bikere”.
Destebera kamî ke ame voz da ame ke xo rê barê bijero; genc û kalî, her kes bi lerc ame; rençberî maxsulê (3) hardî gûretî, xanedanî yê birrî. Tacîrî ambarê xo kerdî pirr, rahîbî şarab o şîren gûret, padîşaxî pird û rayî gûretî û vat “des de ju (4) ya her çî yê min a!”.
Qedîyayîsê nê barekerdîsî ra xeyle waxt dime şaîr ame, çi hêf ke durî ra amene! Û qe towayê nêmendîbî, endî yê her çî wayîrê xo bî.
“Wele bi mi ro bo, gune mabenê her kesî de teyna ez nîya/winî to vîrî ra bişîyene ha, ez, lacê to yo tewr/en sadiq!” Bi no osil zirça, sîtem û feryad kerd û xo est bi verê taxtê Zeûsî.
“Eke sona welatê xeyal û hewnî de bena vîndî, mê winî/nîya mi de mevacîye (5)”, vat Haqî (6): waxto ke miletî dîna bare kerde ti kotî bîya? - Ez, vat şaîrî, lewê to de bîne.
Çimûnê mi îxtîşamê to de nîyadene, gosûnê mi ahengê asmenê to gos dêne. Qusirê royî yo ke roştîya to ra mest (7) bîyo û malê dîna xo vîrî ra kerdo af bike.
- Se bikerî? Vat Zeûsî: dîna endî mi dest ra vejîye, hêgayî, birî, çayîrî (8) endî yê mi nêyê.
Ti wazena bêre asmenê mi, lewê mi? Çi waxt ke wast ke bêre cor, o to rê ra kerdaye beno!”.
(1) Jupîter.
(2) Hedîya.
(3) Daneyî.
(4) Bara 1/10 ye, cirmê, qançurê 1/10.
(5) Sîtem kerdene.
(6) Homa, Xoda.
(7) Serxoşîye.
(8) Meyveyî, saydî, maxsulî.
*No şîîr 1795 de nuşîyo, 1804 de kitabê bi nameye Gedichte. Erster Theil de neşr bîyo.
Versîyonê fransizkî:
https://fr.m.wikisource.org/wiki/Poésies_de_Schiller/Le_Partage_de_la_terre