Ozcan Yılmaz
Weçînayîsê beledîya qedîyo-nêqedîyo her kes hetê ra vano normalîzasyon, reform, qanûn o esasî yo newe…. No hetê ma de qeydewodê tamase esto. Her des serî de reye her çî têser-têbin kene. Tayîne binê hardî de, tayîne kî zere de poynene. Her kes ke kerd mefî û perîşan, her çî ke rizna kerd tar û mar, kemera binî ke arde ser vane reform, qanûn o esasî, normalîzasyon, demokratîzasyon… faqat her çî kî je roza virene devam keno sono.
Miletê ma dest de çi ke esto ci ra cene peyîser rosene ci! Xora na fênda ma bîya fênda dizdûnê herî û mordem e xêxî!
Vane rozê ju mordem herê xo ceno sono karo xo keno. Kar ke qedîno, herê xo ceno kûno ra ve/bi raya çeyî. O taw de di dizdî kî a mintiqa de bene. Dizdî jubînî ra vane “roze qedîye ma qe towa nêtirt, towa ra ma dest nêkewt, esmo endî vêsan kûme ra…”.
Hona ke qesê xo nêqedeno nîyadane ke ju mordemî wularê (yularê) herê xo kerdo xo dest, o ver de, her kî peyî de giran giran oncîne sone.
Dizd o ju vano “xojî ve nê herî bo, wayîr ci nêniseno, qemîsê ci nêbeno çik o?…” Dizd o bîn vano “qemîs beno nêbeno endî o zoneno, faqat ez (bi)vacî ewro qismeta ma herê nê mordemekî yo”. Vano “de wurce bitirîme, berîme biroşîme, pîzê xo mirdî bikerîme!”.
Dizdî kune ra mordem û herî dime, wularê herî kene ra. Dizd o ju herî ceno remeno. Dizd o bîn kî wularê herî erceno ve wilê xo, mordemekî dima sono. Xêyle raye ke sone dizd o ke mordemekî dime ra wo vindeno. Mordemek wularî kaskeno. De! Dizd linge saneno ve hard nêlewîno. Mordemek meraq keno cereno ra ke çi racero! Peyê xo de dizdî ke vîneno sas beno maneno.
Vano “ya Xizir, nê bira ti kam a?”. O kî vano “ma qey ti nêzonena? Ez herê to yo!”. Mordemek hondena sas beno vano “halla halla, ti însan a, herê mi nêya, herê mi kotî yo, no wular ça vilê to der o…?”.
Dizd vano “nêye, ez herê to yo!”. Mordemek oncîya vano “nê bira ti însan a, ti çira her be, ti însan a… herê mi şî kotî…?”.
Dizd vano “ez verecu însan bîne, mi maya xo rê hurmet nêkerd, say nêkerde, ci rê heqeret kerd, este tever”.
Mordemek vano “ecayîbê Haqî, însan moya xo rê çiturî nîya heqeret keno?”.
Dizd devam keno vano “maya mi kî zot da mi ro. Veng da ve jîyar û dîyarû vat ‘ya Xizir to ra nîyazê mi ke esto nê lazê mi her ke. Va gostarme bo, wertû ra bifetîlîyo. Şero xizmeta ju kuyo hata ke o ci ra razî nêbî nîya her vindero, semer û bar corû ser o kêm mebo…!’”.
Vano “nîyaz û dîlegê maya mi qewil bî, ez bîne her. Ju mordemî ez pêgûretne, ardne rotine bi to. Heqê sikir/şukur to a rojî vat “ez herê xo ra rajî yo, va Haq kî rajî bo, coka ez nika bîne însan…!”.
Mordemek dizdî de nîyadano vano “ma çimê to everoştî be”. Wular vile ra veceno ceno vano “de hayde raya to raste bo”. Dizd hetê ro, mordemek kî hetê ro sone.
Mordemek yeno reseno ve çeyê xo. Cinîye nîyadana ke wular dest der o, faqat her cayê nêoseno!
Ci ra ke herî pers kena mordemek vano “hal û mezal nîya ro”, her çî ci rê tek ve tek qeseyî keno.
Cinîke sas bena manena. Vana “ecayîbê Haqî, no sene çîyo tamase wo. Haqe sikir oncîya bîyo însan xeleşîyo”.
Vana “nê mêrik mêrik, halê ma to ra kî oseno, ma bê her se keme, çi wele keme ve xo ro? Ma rê herê lozim o, honde kar û gûre, honde sûxre kam keno? Mevinde meste sodir so ma rê herê biherîne!”.
Mordemek vano “hay hay”. Sodir sipedere ra wurceno ra sono ve sûke. Sono bazarê golîgû ke çi bivîno! Nîyadano ke ha wo herê rosene ti vana xo ra herê eyî ve xo yo! Rind qayîtê her çî beno, fîyatî ser o kî yene hure. Vano “tamam ez nê herînen”. Faqat xo-xo de kî vano “yahû ti vana no herê min o! Halla halla, dimê xo je dime herê mi belek o, sarê xo je sarê herê mi çare bes o, nîsan pira ro! Zof sik/şuphe keno, fekê herî keno ra ke çi bivîno! Nîyadano ke ju dizonê herî aynî jê dizonê herê eyî şîkîyo! Cereno ra tecîrê/tuccarê herî ra vano tamam ez nêyî herînen”.
Perû dano ve tecîrî, wular erceno vile herî kaskeno. Tene senik ke beno durî beno bûl gosê herî de vano “nê se bî ti qe damîs nêbîya! Oncîya kamî rê heqeret kerd, oncîya bîya herê axûre!”. Herî ra veng nêvecîno. Mordemek vano “ero her o zirr ti nîya gosû rover de, ziq be vinde, cevabê mi kî mede! Mi rê banok a, ma û pîyê xo rê lûk a! Qe mevace ke daîma herenî ken sayîya nê mêrikî de oncîya xeleşîn ben însan!”.
