Mihemed Kurdî
Rojêk lajekêk dewa xo ra şino dewa xala xo. Xala ey ewnîyêna ke kerga înan hakêk kerdo. Xala ey werdena nê hakî dana ci. Lajek hakî gêno û şino yew girî ser û xo rê fikirîyêno û vano gelo ez do xo rê se bikerî û keweno mîyanê xeyalan.
Xeyal keno, vano ez do nê hakî binê yew qirpe de rona, do hakî ra lîçike biveja, badê lîçika mi do biba pîl, biba kerge. Kerge do her roje mi rê hakan bikera û badê a zî do hakan ser o qirpe bikewa û do lîçikan biveja. Bi no qayde hêdî-hêdî kergê mi do zaf bibê û ez do xo rê fabrîkaya kergan biakerî.
Ez do dima kerganê xo biroşî û herinda înan de mêşnayan (pesî) bihêrînî. Pesê mi do bizê û do mi rê verekan bîyarê, badê do nê verekî zî pîl bibê û bibê mêşneyî. Dima ê zî do bizê û bibê zaf. Badê ez do mêşnayan biroşî û herinda înan de mangayan bihêrînî. Mangeyî zî do bizê û golikan bîyarê. Dima ez do semedê şitê înan yew fabrîka akera û şitê înan biroşa. Badê eke mangeyê mi zaf bîy, ez do înan û fabrîkaya xo zî biroşa û bi rotişê înan ez do dewlemend biba û malê mi zî do zaf bibo. Dima zî ez do xo rê hêga, awanî, dikan, ereba û sewbîna çîyan bihêrîna.
Badê zî ez do şira xo rê kêneya axayêkî yan zî paşayêkî biwazî û ma do hîrê rojî û hîrê şewî şahî bikerê û dima zî bizewicê. Badê zewicîyayîşê zî eke yew lajê mi bibo ez do nameyê ey bikerî "Elî". Wexto ke Elî tay pîl bi ez do ey reyde kay bikera û ez do her di destanê xo akera û veng bida ey û vajî ”Elo, bê verara pîyê xo!. Gama ke destanê xo akeno hakê ci keweno war û şikiyêno, bi şikîyayîşê hakî xeyalan ra hişyar beno. Ewnîyêno dormeyî xo ke ne cinîke est a, ne lajek est o û ne zî sewbîna çî! O bi xo halê xo huyeno.
